In 2021 las ik haar eerste roman ‘Ik ga leven’ en was overdonderd door haar ontroerende, openhartige en vlijmscherpe debuutroman. Maar vooral had ik met haar te doen. Ze vertelde over haar persoonlijke strijd tegen de verstikkende tradities en verwachtingen binnen haar strenge religieuze gemeenschap. Haar eerste boek werd een bestseller met meer dan 350.000 verkochte exemplaren.
Lale Gül (26 jaren jong !) vocht hard om haar vrijheid en die verkreeg ze ook. Maar tegen welke prijs ?
In ‘Ik ben vrij’ haar tweede boek, blikt Lale terug op de eerste jaren van haar nieuwe leven. Dat heeft haar succes gebracht zowel op televisie als in de kranten. Ze verscheen zowat overal. Ze kreeg prijzen, ze verkreeg steun onder andere van de Amsterdamse burgemeester Femke Halsema en tal van ontmoetingen vielen haar te beurt. Bovendien ontwikkelde ze nieuwe vriendschappen. Prima zou je dan zo denken.
Maar ze betaalde ook een prijs voor al die vrijheid. Ze werd bedreigd en door haar familie letterlijk uitgekotst en ook door haar vroegere vrienden en de moslimgemeenschap in Amsterdam-West en zelfs haar zusje keerde haar de rug toe. In haar tweede boek neemt Lale ons mee in haar wereld van succesvol schrijver en tegelijk afvallige.
In haar jeugd tot haar 17de gaat ze naar een strenge Koranschool weliswaar in haar vrije tijd, alle meisjes dragen hoofddoeken, alle vrouwen worden huisvrouwen en op hun 18de krijgen ze al kinderen. Zij koos een ander pad. Ze zat wel op een gewone openbare school.
” Ik ben trouwens ook heel erg blij dat er in mijn jeugd nog geen islamitische basisscholen waren in mijn buurt, in Amsterdam-West. Ik zat daar gewoon op een openbare school, waar ik in aanraking kwam met docenten en leerlingen die heel anders dachten dan mijn eigen familie, waardoor ik aan het denken werd gezet en klaargestoomd werd voor een multi-etnische en multireligieuze samenleving. Nu zijn die religieuze scholen overal. Ik las in Het Parool dat in Amsterdam tegenwoordig de meeste nieuwe schoolaanvragen voor islamitisch onderwijs zijn.” (Bron boek Ik ben vrij)
Ze kreeg heel veel brieven van vooral Turkse vrouwen. Vrouwen die ook verstoten werden door hun familie omdat ze met een Nederlandse man trouwden in plaats van met een Turkse moslim. Dat is dan toch een voordeel aan bekend zijn dat meteen ook gelijkgezinden je vinden. Vele van die vrouwen kochten haar boek, lazen het clandestien en kieperden het dan in de vuilbak. Bang om ontdekt te worden.
“Ik ben vrij” van Lale Güll is verschenen bij Prometheus.
Laat een reactie achter