Els Snick is waarschijnlijk het beste bekend als vertaalster van de boeken van Joseph Roth. Samen met Geert Mak richtte zij in 2014 het Joseph Roth Genootschap voor Vlaanderen en Nederland op. Haar laatste boek is een familiekroniek, namelijk dat van haar ouders en grootouders. Een meeslepend verhaal over de feestzaal ‘De Visscherie’ die haar ouders kochten van broer en zus Jozef en Maria Lootens.
Wat begon als het neerschrijven van een familiekroniek mondde uit in de ontdekking van een donker kantje. Of hoe de omstreden priester-dichter en collaborateur Cyriel Verschaeve er door de eerste eigenaars kon uitgroeien tot het boegbeeld van de Vlaamse beweging.
“Ze hadden in de jaren twintig in het achterste gedeelte van de tuin een cottage-achtige villa laten bouwen, een buitenhuis voor hun beste vriend, een in Vlaanderen bekende priester en dichter. Die vroegere villa van Cyriel Verschaeve was de plek waar mijn ouders in 1970 met hun zaak begonnen: de Tuinzaal. Het was die Verschaeve die me dwarszat.”
De feestzaal was en is nog van heinde en verre gekend in het West-Vlaamse Oostrozebeke. Honderden families kwamen er voor hun bruiloften, jubilea en begrafenissen. Misschien mijn ouders ook, die huwden in 1957 en woonden in de streek. Ik weet het niet en kan het ook niet meer navragen. Het was een ‘moetje’ zoals ze dat in die tijd stelden.
Ook in haar boek schrijft Snick:” Hoe irriteerde me al die leugenachtigheid als er een trouw was ‘van moeten’: snel snel een zaal boeken op een weekdag, zodat het toch nog kon lijken als het kind gewoon een beetje te vroeg geboren was. En iedereen dan maar loeren of de jurk van de bruid niet al te strak zat.”
Toch eigenaardig die toch wel onvoorwaardelijke relatie tussen Jozef Lootens en Cyriel Verschaeve. Jozef Lootens reed meermaals in zijn prachtige Minerva, een salon op wielen, van Oostrozebeke naar Alveringem. ”Bij elk bezoek nam Jozef iets mee: een pot honing, een vaatje Lootensbier, een krat appels, een stek van een plant uit de tuin – Jozef kweekte rozen en dahlia’s, een glanzende soort werd naar zijn vriend de ‘Verschaeve-dahlia’ genoemd, de kleur : Rubensrood.”
“Onvoorstelbaar toch, zei ik: terwijl we naar de schouw met de zeemeeuw keken, wat Jozef Lootens heeft gedaan voor Verschaeve. Een huis bouwen, een uitgeverij oprichten. Een fortuin heeft hij aan die man gespendeerd.” aldus Els Snick.
Het boek is een door en door Vlaamse geschiedenis over noeste arbeid, werken en geld verdienen, koken met de Franse inslag en het vergoelijken van een naziverleden. Dat doet Els Snick niet. Liefdevol maar scherp toont ze aan hoe er ruimte komt voor een ander verhaal wanneer oude helden van hun voetstuk vallen.
Ze had er met haar moeder over haar boek gesproken (de vader is ondertussen overleden) en die zegt : ‘Je weet wel wat je doet
De feestzaal van mijn ouders van Els Snick is uitgegeven bij Van Oorschot.
Laat een reactie achter