
Ze is een debutante en werd bekroond met de Gouden Uil. Maria Kager gooit ons meteen in een verhaal van een troebel functionerend gezin. ‘De buitengewoon geslaagde opvoeding van Frida Wolf’ is een sterk maar zonderling debuut. Het verontrust en prikkelt tegelijk. De setting is ongewoon. Wie woont nu in de Koepelgevangenis van Haarlem? Frida’s excentrieke vader is niet geschikt voor de rol van vader en ook niet voor die van gevangenisdirecteur. Hij drinkt en rookt te veel, neemt zijn dochter mee uit stelen, geeft haar zelfverdedigingslessen met echte wapens en voelt meer affiniteit met de gedetineerden in de Koepel dan met zijn collega’s bij Justitie. Die Koepelgevangenis in Haarlem is een verhaal op zich. In het boek vind je een gedegen uitleg wat de architect Metzelaar wou bereiken met zijn keuze voor de ronde vorm. Er zijn er drie in Nederland gebouwd. In Arnhem, Breda en die van Haarlem. Het is een soort ronde gevangenis waarbij de cellen zich langs de omtrek bevinden en op zo’n manier van elkaar gescheiden zijn dat onderlinge communicatie tussen de gedetineerden niet mogelijk is. Verder is er een rond centraal plein van waaruit de cellen eromheen makkelijk in het oog te houden zijn.
Ook het persoonlijk verhaal van vader en zoon Metzelaar, de (echt bestaande) architecten, wordt verteld. Hun verhaal geeft de auteur een hoofdstuk lang mee in voetnoten die soms bijna de hele pagina innemen
De moeder is psychologe en ontvangt haar klanten (kinderen) bij haar thuis tot groot ongenoegen van dochter Frida. “Je wilt zo graag normaal zijn, normale ouders hebben. Een vader die niet steelt en niet drinkt, een moeder die niet altijd naar congressen gaat, die geen schreeuwende kinderen in therapie heeft en de rijst laat aanbranden omzet ze in het ‘Tijdschrift voor Psychoanalyse’ zit te lezen.’
Frida’s ongewone jeugd komt in een stroomversnelling als haar moeder bij een verkeersongeluk om het leven komt. Dan staan de vader en Frida er alleen voor. Of laat het ons juister benoemen: dan staat Frida er alleen voor. Een serieus geval van parentificatie als jet het mij vraagt. Ouders horen voor hun kinderen te zorgen. Maar wat als de rollen omkeren en het kind te lang zorg draagt voor de ouder, zonder hiervoor erkenning te krijgen? Dan moeten kinderen te lang en te veel boven hun gewicht boksen.
“Jaren later pas, je moeder leeft al niet meer en jij hebt net eindexamen gedaan, zijn je vader en jij bij de Bijenkorf in Amsterdam om spullen te kopen voor je studentenkamer. Jullie bekijken lampen, beddengoed, theepotten, handdoeken. Jij kiest wat je nodig hebt, je vader rekent alles af. Als jullie naar buiten lopen houdt hij triomfantelijk een zakje marsepeinen varkentjes omhoog: ‘We zijn het nog niet verleerd!”
De buitengewoon geslaagde opvoeding van Frida Wolf werd bekroond met de Bronzen Uil voor de beste Nederlandstalige debuutroman van het jaar. Ze kreeg de jury- én de lezersprijs.Uitgegeven bij Arbeiderspers.
Laat een reactie achter