Waar was God tijdens het kindermisbruik in de kerk ?
Dat is de vraag die Lisaboa Houbrechts zich stelt in dit wel bijzonder muziektheater : Vake Poes, of hoe God verdween.
Houbrechts schrijft en ensceneert een familie-epos dat drie generaties overspant. Ze blikt terug op het tijdsgewricht van haar grootouders, haar ouders en haar eigen generatie. Ze gaat op zoek naar hoe het kleine met het grote, het intieme met het politieke en het verleden met het heden is verweven. Centraal staat een meisje van twaalf jaar dat aan het eind van een lange geschiedenis staat en in de verborgen trauma’s van het verleden duikt.
In de vorm van een trilogie werkt Houbrechts het verhaal uit, tot een groots opgezette vertelling tussen theater en opera. Het eerste deel Vake Poes; of hoe God verdween, vertelt het verhaal van een familiale zenuwinzinking waarbij Vake Poes en zijn zoon hun geloof opofferen en Jezus aan het kruis nagelen. Dit tot grote wanhoop van Moeke Poes die haar familie vroom en rein wil houden.
Vake Poes (Stefaan Degand) wordt misbruikt door een priester en ruilt zijn bezoedelde geloof voor een aanhang aan de nazi’s.
Zijn zoon (Wolf De Graeve) misbruikt in de familiekring, wordt punker.
De kleindochter (Eddie May Dumont) staat erbij en kijkt er naar.
Zij stelt vragen. Maar uiteindelijk kiest ze wel !
Tekst en muziek zijn intens met elkaar vervlochten. Spelers, zangers en musici van alle leeftijden komen er samen en fragmenten uit de Johannespassie van J.S. Bach vervullen een dramatisch verrassende rol. Er is de bezwerende dans van evangelist Boule Mpanya. Er is zelfs een verkrachtingsscène op muziek van Bach !
De Johannespassie wordt gebracht door de solisten van Opera van Vlaanderen.
Wel aangevuld met accordeon van Philippe Thuriot en er is altijd die onheilspellende grondtoon die er hangt. De combinatie tussen opgenomen barokmuziek, live-zang en elektronische samples of soundtrack zal wel niet door iedereen gesmaakt worden.
Want ook Bach wordt behoorlijk uit zijn comfortzone gehaald.
De bühne ligt bezaaid met krantensnippers die het nieuws uit de wereld voorstellen. Centraal staat een zwarte kubus die naar onheil ruikt.
Dat onheil is de kern van het gezin. Het is een verhaal van drie generaties misbruik, intrafamiliaal geweld en emotionele armoede. De settings
Wat de voorstelling zo sterk maakt, is de aanwezigheid van de kinderen op de scène.
Ze zijn zowel slachtoffer als getuige van het geweld. Ze worden zelfs later ook heropvoerder van datzelfde geweld maar tegelijkertijd zijn ze ook heropvoeder.
Ga deze familiale zenuwinzinking zien !
Vanaf 9/02 op toernee. Lageste.be
Lageste is de fusie van Les Ballets C de la B en Kabinet K.
Laat een reactie achter