Tekenen van het universum

In “Tekenen van het universum” word je als lezer willens-nillens een voyeur. Emy Koopman maakt van je een getuige van een obsessieve verliefdheid met het schaamrood op de wangen.

Tijdens de opnames voor een televisieserie vindt er een sneeuwstorm plaats waardoor Emy en ‘A’, haar Frans-Canadese fixer in dezelfde hotelkamer belanden. Er is een wederzijdse aantrekking, maar omdat beiden al een relatie hebben houden ze zich in. Als ze besluiten met elkaar in contact te blijven, raken ze verstrikt in een emotionele affaire die steeds verder ontspoort. En het is en blijft ingewikkeld. Emy heeft een relatie met Johannes, A met Charlotte. Bovendien woont Emy in Rotterdam en A in Canada. Deze complicaties zijn bij beiden bekend en ze proberen een soort vriendschap in stand te houden, tenminste dat is wat ze elkaar wijsmaken. Zij blijft echter hopen op meer genegenheid, terwijl hij die nauwelijks toont.

De ondertitel van het boek luidt : “Verslag van een obsessie” en dat is het ook.
“Ik verwacht niet, maar ik hoop wel, ik blijf hopen op die bevestiging van een gedeeld gevoel. Hij kan zomaar ineens weer een kruimel laten vallen, of meer dan dat. Het wankelmoedige van zijn gereserveerdheid houdt me hongerig.” Het spel van afstoting versus aantrekking, blijft de hele roman van 381 bladzijden aanhouden.

“Bij de eerste klap moet je weg zijn,’drukte mijn moeder me, rond diezelfde leeftijd op het hart. Ik nam dat serieus, ik onthield het. Geen man zou mij ooit slaan. Maar ik hield geen rekening mee dat de klap ook een zin kan zijn. Een woord, een houding, een gebaar. Ik hield er ook geen rekening mee dat de klap niets anders is dan de uit de hand gelopen poging om de ander te controleren, te domineren, kleiner te maken. En ik hield er al helemaal geen rekening mee dat er een gevaarlijke opwinding schuilt in het spel wie wie domineert.”

Maar het boek is meer dan het verloop van de liefdesaffaires.
De sterkte van het boek schuilt in de echtheid van het verhaal en het pleidooi om het fenomeen van zelfverlies een plaats te geven in de literauur. De schrijfster gaat na welke factoren allemaal spelen bij dat zelfverlies in de liefde. Is het iets typisch vrouwelijks ? Of wordt het meer geaccepteerd bij mannen ? Is het een persoonlijke afwijking of is het iets universeler.

Maar de sterkte van dit boek is ook dat het allemaal spannend blijft en wondermooi geschreven is !

Emy Koopman – Tekenen van het universum. Prometheus, Amsterdam. 384 blz. € 21,99.

Geef als eerste een reactie

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.


*


Solve : *
28 × 17 =


Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.