NTG lijkt zich te herpakken.
Met de Zwitser Milo Rau werd eén van de belangrijkste Europese kunstenaars aangesteld als nieuwe artistiek directeur. Volgens Rau moet theater niet de wereld tonen maar veranderen. Met andere woorden : Time for a change. En daarvoor schreef hij een manifest. Op de persconferentie lazen twee kinderen het document voor. Twee meisjes die meespeelden in zijn omstreden Dutroux-voorstelling. In ‘Five Easy Pieces’ liet hij zeven kinderen het leven van pedofiel en moordenaar Marc Dutroux spelen, en tegelijkertijd een beeld van België schetsen. Rau pakte het allemaal delicaat aan en besprak alle verhaallijnen en scènes met de naaste betrokkenen en liet de zeven kinderen/acteurs psychologisch begeleiden. Het stuk kreeg lovende kritieken en negatieve ook uiteraard.
NTGent presenteert in het nieuwe seizoen acht creaties van het huis telkens met een inhoud die vertrekt vanuit een grote maatschappelijke betrokkenheid. Dit jaar is er geen repertoiretheater te zien zoals in het vorige seizoen. Wel acht nieuwe creaties die sterk politiek getint zijn. Drie daarvan zijn in regie van Milo Rau. Het al veelbesproken ‘Lam Gods’ wordt de eerste productie in de vernieuwde schouwburg. ‘Compassie. De geschiedenis van het machinegeweer’ is een remake van een bestaande productie met Els Dottermans en Olga Mouak. Tenslotte nog ‘Oresteia’ in co-productie met Schauspielhaus Bochum met o.a. Johan Leysen waarvoor cast en crew naar het bevrijde Mosul (Irak) trekken. ‘Met meeste regisseurs weet je waar je begint maar niet waar je eindigt. Met Milo Rau weet je niet waar je begint’, aldus Leysen op de persconferentie. Irak is geen onbekend terrein voor Rau: ter voorbereiding van The civil wars en Empire deed hij al research aan de frontlijn tussen de Koerdische peshmerga en IS.
Met Miet Warlop en Lies Pauwels maken twee vrouwelijke theatermakers hun debuut bij NTGent, een seizoen later aangevuld met Sarah Moeremans. De vorige artistiek leiders Wim Opbrouck en Johan Simons komen ook terug naar Gent met een gastproductie.
Persoonlijk kijk ik erg uit naar de Congolese choreograaf Faustin Linyekula. Die zal een stuk maken over het nationale ballet dat, naar Europees model, werd opgericht in Congo na de onafhankelijkheid en dat Linyekula beschouwt als een vorm van ‘zelfkolonisatie’.
Dan is er nog Black, het eerste luik uit Luc Percevals trilogie The sorrows of Belgium (een knipoog naar Het verdriet van België van Hugo Claus). Black gaat over de exploitatie van Congo onder Leopold II. De komende jaren volgen nog Yellow en Red over de collaboratie met de nazi’s en de aanslagen in Brussel. Zo hebben we de hele Belgische vlag gezien !
Eerste productie in vernieuwde theater in september wordt dus het Lam Gods.
Tijdens de persconferentie werden Storm en Fanny voorgesteld, de twee Gentenaars die Adam en Eva zullen spelen en die gingen voor de reproductie van het schilderij van de broers Van Eyck staan in hun blootje !
Laat een reactie achter